When you Conquer you fears….

Πως θα μπορούσες να περιγράψεις τα συναισθήματα που νοιώθεις όταν καταφέρνεις και ξεπερνάς τους φόβους σου; Ένα καλοκαίρι που πέρασε και μόλις ακούμπησε. Τουλάχιστον έτσι αισθανόμουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου έτσι. Το να περνάς καλά δεν καθορίζεται εξολοκλήρου από την τοποθεσία που θα βρίσκεσαι. Όταν είσαι προκατειλημμένος με κάτι θα είσαι για πολύ καιρό ακόμα. Αυτό δεν είναι καλό γιατί κάτι τέτοιο δεν σε αφήνει να προχωρήσεις, σε κρατάει στάσιμο σε καταστάσεις που δεν τις γουστάρεις και που τις επιβάλλεις με το έτσι θέλω στον εαυτό σου. Έτσι είχα κάνει κι εγώ. Είχα κλειστεί στον εαυτό μου, μπροστά από έναν υπολογιστή παίζοντας ένα παιχνίδι που σε τελική ανάλυση δεν μου προσέφερε τίποτα και αναλωνόμουν…. Μέχρι που ένα φιλαράκι μου μου άνοιξε τα μάτια. Και οι μαγικές λέξεις; «Εσύ δεν έχεις ζωή, είσαι αιχμάλωτος αυτού του παιχνιδιού, παλιό καμένε!». Με ενόχλησαν τα λόγια του και μάλιστα πολύ. Και με ενόχλησαν γιατί κατάλαβα πως είχε δίκιο. Έτσι έκανα μια μεταβολή, άρχισα να ’’ζω’’ και να απολαμβάνω αυτό που μου είχε απομείνει από το καλοκαίρι. Όχι ότι πριν δεν το απολάμβανα. Απλώς μέχρι τότε δεν το έβλεπα έτσι. Η αχαριστία είναι πολύ άσχημο πράγμα φίλοι μου. Πάρα πολύ άσχημο.

Περνάω καλά, έχω φίλους γύρω μου, όμορφη παρέα γενικά και βρίσκομαι συνεχώς σε καταστάσεις που σηκώνουν ’’χαμόγελο’’. Την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε στην Χιλιαδού, μια παραλία στη Βόρεια Εύβοια, που βλέπει Αιγαίο. Ήταν απίστευτη εξόρμηση και ξεφύγαμε από το συνηθισμένο. Η θάλασσα ήταν απλώς απολαυστική και τα νερά πεντακάθαρα. Είχε και δυο μεγάλους βράχους όπου μπορούσες να κάνεις βουτιές. Ο ένας ήταν ο μικρός γύρω στα τρία μέτρα ύψος. Εύκολη επιλογή. Δεν μας ικανοποίησε. Ο δεύτερος βράχος ήταν γύρω στα πέντε με έξι μέτρα. Κάναμε και από εκεί βουτιά. Αλλά η πραγματική πρόκληση ήρθε αργότερα. Ο μεγάλος βράχος. Μιλάμε για ύψος γύρω στα 12 με 13 μέτρα ύψος ! κοίταζες το νερό κάτω και σου ερχόταν η επιθυμία να πηδήξεις…. Το έκανε πρώτος ένας φίλος μου, μετά μια άλλη κοπέλα και μετά άλλος ένας. Τελευταίος έμεινα εγώ. Δεδομένου του ότι έχω και μια ελαφριά υψοφοβία και ότι τα 13 μέτρα είναι ένα αξιόλογο ύψος ώστε η καρδιά σου νε χτυπάει με ταχύτατους ρυθμούς ήθελα πολύ να πέσω.

Έβλεπα τον κόσμο από εκεί πάνω, τους φίλους μου που είχαν καρφωμένα τα βλέμματα τους πάνω μου και που περίμεναν να πέσω. Μέχρι που κάποια στιγμή η επιθυμία υπερτέρησε του φόβου, έκανα το μεγάλο βήμα και έπεσα από το βράχο κατ ευθείαν στη θάλασσα. Η αίσθηση ήταν απλώς μαγευτική. Ένοιωθα ότι πετούσα και δεδομένου του ύψους που είχε ο βράχος μπορεί να έπεφτα για δύο ή για τρία δευτερόλεπτα….και όταν έφτασα στη θάλασσα εκείνη με αγκάλιασε και με δέχτηκε μέσα της…. Είχα ξεπεράσει έναν από τους φόβους μου εκείνη τη στιγμή και το μόνο που ήθελα να κάνω με το που βγήκε το κεφάλι μου στην επιφάνεια ήταν να ξαναπέσω από τον βράχο, πράγμα που το έκανα! Ανέβηκα ξανά στον βράχο έφτασα για μια ακόμα φορά μέχρι την άκρη και έπεσα για μια ακόμα φορά. Η αδρεναλίνη μου είχε χτυπήσει κόκκινα! Δεν ξέρω ποιοι ήταν οι λόγοι που με οδήγησαν να κάνω κάτι τέτοιο. Ίσως το γεγονός ότι είμαι μικρός ακόμα και άφοβος να συντελεί μεγάλο ρόλο. Αλλά άκουσα βγαίνοντας στην παραλία μια συζήτηση από κάποιους ξένους που μιλάγανε για εμάς. «Θα πέσουν από αυτόν τον βράχο; Μα καλά τι τρέλα κουβαλάνε;» και ο δεύτερος απάντησε: «Ωραία τρέλα». Χαμογέλασα. Κουβαλάμε όντως ωραία τρέλα, και η άγνοια μας ίσως μας προσφέρει από τις πιο έντονες στιγμές της ζωής μας. Είναι μια τρέλα που ίσως να φύγει με τον καιρό όσο μεγαλώνουμε, αλλά όσο διαρκεί μας κάνει ευτυχισμένους. Γιατί όταν ξεπερνάς τους φόβους σου νοιώθεις ανίκητος. Μέχρι τουλάχιστον η επίδραση της αδρεναλίνης να περάσει και το σώμα σου να ξεφύγει από την τρέλα που το χτυπά…. Όπως και να έχει σας γράφω λίγο πριν ετοιμαστώ να πάω για μπάνιο στο ρεπό μου. Περνάω καλά και αυτό είναι που μετράει σε τελική ανάλυση. Και δεν είχε σημασία ο τόπος ο χρόνος ή οι συνθήκες. Φτάνει να μην είσαι προκατειλημμένος με όλα αυτά ταυτόχρονα! Seriously, GET A LIFE! Και τελικά το ποτήρι μπορεί να είναι μισό, αλλά είναι αρκετά ξεδιψαστικό! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού εύχομαι σε όλους σας! Τόσο καλό, όσο το δικό μου!

(Υ.Γ. Ο βράχος όπου αναφέρομαι φαίνεται στην τελευταία φωτογραφία. Αλλά η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη από την μεριά της παραλίας των γυμνιστών! :D. Από την μεριά όπου έπεσα και δεν φαίνεται τόσο καλά είναι πιο απόκρυμνος οπότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος να σκάσεις πάνω στα βράχια και όχι στο νερο!)