Ο μύθος θέλει το Νάρκισσο να θαυμάζει κάθε μέρα την ομορφιά του στη λίμνη, η οποία έμελε να γίνει μια μέρα ο τάφος του, καθώς έπεσε μέσα σε αυτήν και πνίγηκε. Μετά από καιρό, όταν οι νύμφες ρώτησαν τη λίμνη γιατί κλαίει και είχε μετατραπεί σε αμφορέα γλυκού νερού, εκείνη απάντησε για το χαμό του Νάρκισσου. Οι νύμφες την παρηγόρησαν και της είπαν ότι ήταν τυχερή που στις δικές της όχθες έσκυβε κάθε μέρα. «Μα εγώ δεν κοίταζα το Νάρκισσο! Κάθε φορά που εκείνος αυτοθαυμαζόταν μπορούσα να δω την αντανάκλαση της δικής μου ομορφιάς στα δικά του μάτια!». Αυτά ήταν τα λόγια της λίμνης στις νύμφες καθώς η οπτική γωνία από την οποία έβλεπε εκείνη τα πράγματα ήταν διαφορετική από αυτών.
Αυτή η παραλλαγή στη γνωστή ιστορία του Νάρκισσου από τον Oscar Wild με κάνει να θέσω ένα ερώτημα: Κατά πόσο είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και το κατά πόσο μπορούμε να βρούμε την κατάλληλη «αντανάκλαση» για να παρατηρήσουμε την ομορφιά που κρύβουμε μέσα μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε να δεχτούμε αυτό που είναι πηγαίο. Η ομορφιά της ψυχής μας. Μέσω αυτής μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Χωρίς να φτάνουμε σε ακρότητες, όπως να ’’πεθάνουμε’’ γι αυτήν. Σίγουρα θα βρεθεί έστω και ένας να εκτιμήσει αυτά που κρύβουμε μέσα μας ως άνθρωποι, με τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε. Και εν τέλει έτσι είναι. Αλλά πόσοι είναι αυτοί που δεν έχουν κοιταχτεί ακόμα στον καθρέφτη και να αντικρίσουν το είδωλο που θα ήθελαν να έχουν μπροστά τους. Γιατί τόση δυστυχία, όταν μπορείς τόσο εύκολα να γίνεις όσο ευτυχισμένος θέλεις να είσαι; Επειδή έχουν μαζευτεί πολλά πρέπει και ξεπερνούν ακόμα και τα θέλω! Και μην μπερδεύουμε τα πρέπει με τα θέλω. Γιατί πολλές φορές στην εποχή μας γίνεται αυτή η σύγχυση. Όταν θα μπορέσουμε αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα γίνουμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι. Πιο δημιουργικοί, πιο εκφραστικοί. Και αυτό γιατί αυτό που νοιώθουμε μέσα μας θα θέλουμε να το αποκαλύψουμε σε όλον τον κόσμο. Και όταν και όλος ο κόσμος θα γνωρίζει για τι λέμε καθώς θα είναι και δικό τους βίωμα, τότε θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Και τότε ίσως είμαστε ΟΛΟΙ σε θέση να ανακαλύψουμε την αντανάκλαση που τόσο πολύ επιθυμούμε…
Αν και ο Νάρκισσος πέθανε από την υπέρμετρη ωραιοπάθειά του, ο θεός Απόλλωνας (Ελπίζω να μην κάνω λάθος, εάν κάνω διορθώστε με στον θεό) είδε ότι δεν κοίταζε την
σωματική ομορφιά του, αλλά τα κάλλη της ψυχής του! (Αυτό είναι δική μου παραλλαγή! Τι μόνο ο
Oscar Wild δηλαδή;) Έτσι τον μετέτρεψε σε φυτό και τον πέρασε για πάντα στην αιωνιότητα. Αυτό είναι κάτι το δύσκολο για τον καθένα από εμάς. Επιπλέον, ο Νάρκισσος είναι ένας μύθος. Πάντα όμως θα μας θυμίζει ότι το ωραίο, ακόμα και αν το περιορίζουμε ή το κρύβουμε, αυτό δεν θα χάσει την ομορφιά του και όταν θα είναι η ώρα του θα εμφανιστεί και….ένας μύθος θα γεννηθεί!…
A Roamer beg(g)ins.... 
Λοιπόν γκαρντάσι με γειά το νέο σου Template πολύ όμορφο , είχα μπει και το πρωί αλλα μάλλον στο ενδιάμεσο έκανες την αλλαγή…μου άρεσε πολύ !
Λοιπόν για την εσωτερική ομορφιά πολύ καλά τα λες αλλα είναι που εμείς στεκόμαστε μόνο στην εξωτερική των άλλων αλλα και της δικής μας.
Trelofantasmenh @
To template to ebala to meshmeri! thelei merikes allagoules akoma kai tha ginei senio!
Oson afora sto thema mas twra, ontws tis perissoteres fores xanoume thn mpala… Otan o allos sou deixnei ton ourano emeis koitazoume san xanoi to daxtulo tou (H mhpws en telei den mas deixnei tipota?)
Εξαιρετικό ποστ κ ωραίες φώτο.
Να πω την αμαρτία μου, εμένα μ’ αρέσουν οι ωραίοι. Όταν μιλάμε για εκτίμηση κ θαυμασμό, ναι μπορεί να είναι κ κάποιος άσχημος, αλλά το αντικείμενο του έρωτα είναι πάντα ωραίο. Αυτό το είπε ο Σωκράτης, δεν το λέω εγώ.
Zoi20 @
Καταρχήν χαίρομαι που σου άρεσαν τα posts μου! Κατά δευτέραν (τι είπα το παλικάρι!) όλοι μας κοιτάζουμε την εξωτερική εμφάνιση. Αλλά μέσα από συζητήσεις που έχω κάνει με πιο μεγάλους από εμένα, φτάνουμε σε ένα σημείο στη ζωή μας που μέσα στο πακέτο το οποίο αναζητάμε η ομορφιά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα! Δεν ξέρω εάν είνια σωστό ή λάθος αυτό, ο χρόνος θα μου δείξει μόνο και οι προσωπικές μου επιλογή! (Μην με ακούς ζωούλα μου τα ίδια σκατά είμαι και εγώ! Το έξ είνια που με τραβάει και εμένα μην λέμε τώρα μ…ες!)Όσο για τον Σωκράτη, όταν μιλάμε για τον Σωκράτη δεν μιλάμε και για τον Καλλονό της αρχαιότητας, οπότε τα δικά του λόια νομίζω μετράνε double! 😀
η ομορφια ειναι υποκειμενικη,για ολους μας υπάρχει ενα ζευγαρι ματια εκει εξω που μπορουν να μας δουν πανεμορφους!!!
η ομορφια ειναι υποκειμενικη, σιγουρα ομως καπου εκει εξω για ολους υπαρχει ενα ¨»ζευγαρι ματια» που μας μπορει να μας δει πανεμορφους!!!
δεν ηθελα να αφησω 2 παρομοια comment απλα δεν με αφηνε να μπω και προσπαθησα 2 φορες
Helena @
Έλενά μου δεν πειράζει για το διπλό comment…Έκανα εγώ μια ρύθμιση που έπρεπε πρώτα να δεχτώ το comment σου για να το δείξει… Αλλά τώρα την έβγαλα! όσον Αφορά στο θέμα μας τώρα, μόνο ε΄να ζευγάρι; μη σου πω και δύο και τρία! Φτάνει να μπορούμε να τα δούμε!
Ρε συ Ηλία, είσαι πράγματι 17 ετών;
Ρωτάω, γιατί εγώ στην ηλικά σου ασχολιόμουν μόνο με το κλοτσοσκούφι και τις κόντρες…
Τι να πω; Μπράβο σου…
Ασκαρδαμυκτί @
Η αλήθεια είνια ότι όντως είμαι 17 χρονών (για την ακρίβεια 18 παρά ένα μήνα!) Αλλά μη νομίζεις ότι εγώ δεν ασχολούμαι με πράγματα της ηλικίας μου! Τώρα πως μου ήρθε η «πετριά» από τόσο νωρίς δεν ξέρω. Πες πως είμαι διχασμένη προσωπικότητα! 😀
Ένα υπέροχο παιδί που σκέφτεται!! Νομίζω Ηλία μου πως θα βρεθούν πολλοί να σε αγαπήσουν..:)))))))))
Γιατί κι εγώ την ίδια απορία είχα με τον Ασκαρδαμυκτί; :):) Μόνο που εμένα μου αρέσει η… «πετριά» αυτή! 😉 Κοίτα μην… ξεπετρωθείς στην πορεία και χαλάσεις, ε;!
Σκεφτόμουνα να σε πειράξω: «Άσε τα ποστ και τρέχα να διαβάσεις!», αλλά… σιγά μη ρισκάρω να πάρεις στα σοβαρά την παρένεση και χάσουμε τέτοια γραφή!
Φιλιά! 🙂
kwlogria @
Κωλόγριά μου όλοι σκέφτονται! Το θέμα είναι το που αναλώνουν τη φαιά ουσία που μας χάρισε ο Θεούλης! 😀 Ναι πολλοί α βρεθούν να με αγαπήσουν, και ακόμα περισσότεροι που θα με μισήσουν! Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι!
marilia @
Μαρίλία μου νομίζω ότι αφού την έφαγα την πετριά, πάει δεν γυρίζει πίσω το ποτάμι! Όσο για το τελευταίο, δεν ξέρω τι ώρα γράφει ότι το δημοσιευσα το post η ακριβής ώρα όμως είναι ότι το γράφω 10:03 το βράδυ και μέχρι τις 2 τα ξημερώματα το κόβω να είμαι πάνω από τα βιβλία… 😦 Το έχω πάρει όμως απόφαση! και τα post είνια αυτό που μου ξεκουράζει το μυαλό, αν και για λίγο καιρό θα αραιώσω λιγο τα posts… Ελπίζω να μην με ξεχάσετε, τώρα που με μάθατε, και όταν ό «άσωτος» επιστρέψει να τον περιμένετε με το σφαχτάρι! (Αν έχω καλά αποτελέσματα αλλιώς σφάχτε εμένα! :D!)
Y.Γ. Μαρiλία σε ευχάριστώ για τις χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσες, όταν θα βρω αρκετό ελέυθερο χρόνο θα ασχοληθώ με τον Καλλοπισμό του blog μου! Προς το παρόν ελπίζω να αρκεστείτε στις ατέλειες! 😀
Και όλη μέρα αναρωτιόμουν, πού ευχή την είχα κάνει την ανορθογραφία, η δασκάλα! τςτςτςτςτς! Παραίνεση εννοούσα βεβαίως βεβαίως! :$
Καλά, σε συγχωρούμε γιατί είσαι και μικρούλης! Μετά την εισαγωγή σου όμως στη Σχολή που επιθυμείς, θα είμαστε αμείλικτοι μαζί σου! Θα… τρέμεις να μπεις στο μπλογκοχωριό! :):):):)
Καλή σου νύχτα!